Judith Vanistendael en Zidrou winnen
Willy Vandersteenprijs met de De Walvisbibliotheek
De Willy Vandersteenprijs bekroont het beste Nederlandstalige album van het voorbije jaar en is een initiatief van Stripgids en auteursvereniging Sabam.
De jury koos uit meer dan 200 strips unaniem ‘De Walvisbibliotheek’ van Judith Vanistendael (1974) en Zidrou (1962), uitgegeven bij Oogachtend, als laureaat.
De laureaten krijgen 5.000 euro, geschonken door Sabam for Culture, een expositie rond het album en een opdrachttekening van de vorige winnaar, Wauter Mannaert.
De prijs werd vrijdagavond, 10 september, bekendgemaakt op het Brussels Stripfeest.
‘De Walvisbibliotheek’ vertelt het verhaal van een bijzondere vriendschap tussen een oude walvis, die op de bodem van de zee woont, en een zee-postbode.
De oude walvis verzamelt alle verhalen in een bibliotheek, die ze bewaart in haar reusachtige lijf. Alle vissen in de zee komen graag bij haar op bezoek.
En als de walvis er echt zin in heeft, leest ze de verhalen ook voor. Wanneer de zee-postbode op een dag de post in zijn roeiboot rondbrengt, werpt de walvis per ongeluk de boot om.
Nadat ze zich geëxcuseerd heeft, praten de twee honderduit. De start van een mooie vriendschap.
Dat was meteen ook de rode draad wanneer de jury het over ‘De Walvisbibliotheek’ had.
Judith Vanistendael en Zidrou zijn erin geslaagd een aangrijpend verhaal op papier te zetten. Een modern sprookje dat zowel kinderen als volwassenen kan bekoren. Om het met een stripcliché te omschrijven: voor de jeugd van 7 tot 77 jaar.
‘De Walvisbibliotheek’ is een voorleesverhaal voor kleuters, maar kan evengoed het hart van pubers veroveren en zal telkens weer herlezen worden door volwassenen.
Zidrou schaart zich met het verhaal in een rijtje met illustere verhaalvertellers als Roald Dahl, Grimm en Annie M.G. Schmidt.
Het levensecht en inventief verhaal grijpt aan en tranen worden gelaten bij het einde van het album.
Het tekenwerk van Judith Vanistendael wordt geprezen, vooral ook haar constante evolutie. Vanistendael blijft zich heruitvinden. Ook nu weer met ‘De Walvisbiliotheek’ waarin de emotie en de sfeer van de tekeningen afdruipt.
de personages levensecht.
Zidrou
Zidrou, pseudoniem van Benoit Drousie, is een Belgische stripscenarist, geboren in 1962 in Anderlecht.
Zijn carrière begon voor de klas en het sociaal engagement is nog steeds terug te zien in de scenario’s die hij schrijft. Zidrou richt zich aanvankelijk tot jonge lezers via de kindertijdschriften waarvan hij redactiesecretaris is. Hij wordt er scenarist van drie stripreeksen, waaronder Vlooienbaal, Dokus de leerling en Tamara. Zidrou schreef behalve humorscenario’s over eigen personages, ook enkele nieuwe avonturen van klassieke striphelden zoals Robbedoes en Kwabbernoot, Rik Ringers en Chlorophyl. Vanaf 2000 schrijft hij ook graphic novels voor een volwassen publiek.
Judith Vanistendael (Leuven, 1974) studeert na haar secundair onderwijs een jaar aan de Hochschule der Künste te Berlijn. Ze behaalt een licentie in de kunstwetenschappen aan de UGent en een postgraduaat in Sevilla, en later volgt ze de opleiding Beeldverhaal aan de hogeschool Sint-Lukas (nu LUCA) te Brussel.
Ze is actief als stripauteur en illustratrice.
Haar diepmenselijke en aangrijpende graphic novels als “De Maagd en de Neger” en “Toen David zijn stem verloor” worden wereldwijd vertaald, en de bekroonde kinderboekenreeks “Rosie en Moussa“, die ze samen met Michael de Cock maakt, werd verfilmd door Dorothée Van Den Berghe.
Judith Vanistendael
Willy Vandersteenprijs
De Willy Vandersteenprijs bekroont het beste Nederlandstalige album van het voorbije jaar en is een initiatief van Stripgids, Stichting Beeldverhaal Nederland / Stripdagen Haarlem en SABAM-ARTES.
De prijs draagt de naam van Willy Vandersteen (1913-1990) wellicht de populairste stripmaker aller tijden in Vlaanderen én Nederland en een van de grondleggers van de negende kunst in de Lage Landen. Ze werd mee in het leven geroepen door Vlaams-Nederlands huis de Buren in Brussel als een tweejaarlijkse prijs. Vanaf 2014 werd het een jaarlijkse prijs omdat er voldoende goede albums verschenen op jaarbasis en in 2014 was strips het hoofdthema van de Boekenbeurs. Het was de ideale gelegenheid om de stap te zetten en er de prijs uit te reiken.
De winnaar krijgt 5.000 euro en een opdrachttekening van de vorige winnaar. De prijs verving oorspronkelijk de Grand Prix van de Stripdagen Haarlem en de debuutprijs van de stad Turnhout.
De Atomiumprijs van Brussel
De afgelopen jaren is de stripboekenproductie kwetsbaarder geworden. Stripprofessionals ondervinden steeds vaker moeilijkheden om met hun kunst een fatsoenlijk inkomen te halen. visit.brussels wil, in nauwe samenwerking met zijn partners, zijn steun voor deze kunstuiting tonen en de bestaande initiatieven samenbrengen door de Atomiumprijzen voor het Stripverhaal toe te kennen, waarvan het grootste deel als geldprijs wordt toegekend om de winnaars in staat te stellen hun werk te financieren. In totaal werd meer dan 100.000 euro verdeeld over de elf winnaars.
Winnaar: ‘Béatrice‘ van Joris Mertens, uitgegeven bij Oogachtend (NL)
De Atomiumprijs van Brussel bekroont een striptekenaar die Brussel in de kijker zette in zijn werk.
De jury was vooral gecharmeerd door de tekenstijl en de adembenemende, originele kleuren. Brussel wordt prachtig en kleurrijk in beeld gebracht op de pagina’s van de strip. Een mooi eerbetoon! Lezers herkennen onder meer de Rogiertoren, bioscoop Eldorado, de Sint- Hubertusgalerijen, hotel Métropole en het Brouckèreplein.
Joris Mertens bestaat al sinds 1968 en heeft, na een opleiding als grafisch ontwerper in Sint-Lukas Brussel, al meer dan 25 jaren achter de rug op Belgische en internationale (reclame)film- en televisiereeksen als decorontwerper, art director, illustrator, storyboard artiest, fotograaf en grafisch ontwerper.
Zo werkte hij mee, naast vele binnen- en buitenlandse reclamefilms, aan reeksen en films zoals In Vlaamse Velden, Amigo’s, Cordon, De Infiltrant, Vele Hemels, Le Fidèle en De GR5.
Door zijn werk heeft hij een lange ervaring opgebouwd in het vertellen van verhalen door middel van sfeer, beelden en découpage, vanuit het achterliggende idee ’niet zeggen maar tonen’. In filmproductie zijn storyboards en illustraties echter slechts een tussenstadium, weliswaar waardevol, om tot de afgewerkte film te komen. Een beeldverhaal, waar de tekeningen het uiteindelijke medium zijn, moest er dus eens van komen.
Beatrice is zijn debuutalbum. Het is een boek dat de tekeningen voor zich laat spreken, zonder dialogen, in een filmische beeldtaal. Een beeldverhaal dus.
Joris Mertens
